Stomach Health >> Maag Gezondheid >  >> Q and A >> maag vraag

Antro-duodenale motiliteitsonderzoek

  • Antro-duodenale motiliteitsstudiecentrum
  • Doe de pancreatitisquiz
  • Boost de spijsvertering
  • Diavoorstelling over spijsverteringsproblemen:te vermijden voedselproblemen
  • Zoek een lokale gastro-enteroloog in uw stad
  • Wat is een antro-duodenale motiliteitsstudie?
  • Wanneer wordt een antro-duodenale motiliteitsstudie gebruikt?
  • Hoe wordt een antro-duodenale motiliteitsstudie uitgevoerd?
  • Hoe worden de resultaten van een antro-duodenale motiliteitsstudie geëvalueerd?
  • Zijn er bijwerkingen van een antro-duodenale motiliteitsstudie?
  • Zijn er alternatieven voor een antro-duodenale motiliteitsstudie?

Wat is een antro-duodenale motiliteitsstudie?

  • Een antro-duodenale motiliteitsstudie wordt gebruikt om het vermogen van de spieren van de maag en het eerste deel van de dunne darm (twaalfvingerige darm) om samen te trekken te evalueren.
  • Aandoeningen waarbij sprake is van abnormale samentrekking van de spieren van de maag en de dunne darm worden motiliteitsstoornissen genoemd.
  • Daarom wordt een antro-duodenale motiliteitsstudie gebruikt om motiliteitsstoornissen te identificeren.

Wanneer wordt een antro-duodenale motiliteitsstudie gebruikt?

Een antroduodenale motiliteitsstudie wordt gebruikt om een ​​motiliteitsstoornis van de maag of dunne darm te diagnosticeren, dat wil zeggen een toestand van abnormale functie van de spieren van de maag en/of dunne darm. Een dergelijke abnormale functie wordt meestal vermoed wanneer er symptomen en tekenen zijn van obstructie of vertraagde voedselstroom door de maag en darmen. Deze symptomen zijn meestal misselijkheid, braken en opgezette darmen (vergroting). De obstructie is een direct gevolg van het onvermogen van de abnormaal functionerende spieren om voedsel door de maag en darmen te stuwen. Een veelvoorkomende oorzaak van motiliteitsstoornissen van maag en darmen is diabetes mellitus.

Hoe wordt een antro-duodenale motiliteitsstudie uitgevoerd?

  • Voor een antro-duodenale motiliteitsstudie wordt een dunne buis (een achtste inch in diameter) door de neus, door de slokdarm, door de maag en in de twaalfvingerige darm, het eerste deel van de dunne darm, geleid.
  • li>
  • Sensoren in de buis meten de hoeveelheid druk die wordt gegenereerd wanneer de spieren van maag en darm samentrekken en stevig rond de buis knijpen; hoe groter de samentrekking van de spieren, hoe groter de druk die door de buis wordt waargenomen.
  • Alle weeën worden door een computer geregistreerd voor analyse.
  • Contracties worden geregistreerd in rust tot enkele uren en gedurende één of twee uur na een maaltijd. Zo kan een onderzoek tot zes uur duren.

Hoe worden de resultaten van een antro-duodenale motiliteitsstudie geëvalueerd?

Normaal gesproken zijn er karakteristieke patronen van samentrekking van de maag en de twaalfvingerige darm tijdens vastenperiodes en na de maaltijd. Bij patiënten met motiliteitsproblemen van de maag en/of dunne darm zijn de karakteristieke patronen abnormaal of volledig afwezig. Dergelijke patiënten kunnen worden behandeld met geneesmiddelen om de contractie te stimuleren, zoals metoclopramide (Reglan).

Zijn er bijwerkingen van een antro-duodenale motiliteitsstudie?

Er zijn geen belangrijke bijwerkingen; de buis kan echter na enkele uren behoorlijk irriteren, waardoor de patiënt een zere keel krijgt. Af en toe veroorzaakt de buis ook neusirritatie. Binnen 24 uur nadat de tube is verwijderd, verdwijnt de irritatie.

Zijn er alternatieven voor een antro-duodenale motiliteitsstudie?

Andere tests kunnen helpen bij de evaluatie van motiliteitsstoornissen, waaronder röntgenfoto's van het bovenste deel van het maagdarmkanaal, onderzoeken naar maaglediging en elektrogastrogrammen. Het meest recente apparaat voor het bepalen van de gastro-intestinale motiliteit is een radiotelemetriecapsule (Smartpill) die de druk meet die wordt gegenereerd wanneer de maag- of darmspieren eromheen samentrekken. De capsule wordt ingeslikt en reist vervolgens door de maag en darmen. Terwijl het reist, voelt het voortdurend de druk eromheen en verzendt deze informatie draadloos naar een ontvanger die aan de buitenkant van het lichaam wordt gedragen. Later worden de gegevens gedownload van de recorder en geanalyseerd.