Stomach Health >> Maag Gezondheid >  >> Q and A >> Buikpijn

Bariumklysma

Feiten die u moet weten over een bariumklysma-serie

  • Een bariumklysma (lagere GI-reeks) is een röntgenprocedure die wordt gebruikt om de anatomie van de dikke darm (colon) en het rectum te bepalen.
  • Een bariumklysma houdt in dat de dikke darm en het rectum worden gevuld met een wit vloeibaar materiaal (barium), vaak gevolgd door lucht (bariumklysma met dubbel contrast).
  • De risico's van bariumklysma omvatten ongemak, blootstelling aan straling en perforatie van de dikke darm.
  • Vrouwen die zwanger zijn of kunnen zijn, moeten de arts die de procedure aanvraagt ​​en het radiologiepersoneel hiervan op de hoogte stellen vanwege het risico op blootstelling aan straling van de foetus.

Wat is een bariumklysma-serie?

Een lagere GI-serie, ook bekend als een bariumklysma, bariumklysma-procedure, bariumklysma-röntgenfoto of bariumklysma met dubbel contrast, is een röntgentest waarbij een witte vloeistof, barium genaamd, wordt toegediend via een katheter (buis ) ingebracht via de anus en in het rectum totdat het de dikke darm (colon) vult. Vervolgens worden röntgenfilms van de dikke darm genomen zodat de omtrek van de dikke darm kan worden gezien. Het bariumklysma en dubbel contrast bariumklysma worden gebruikt om de normale en abnormale anatomie van de dikke darm en het rectum te definiëren. Colon- en rectale afwijkingen die kunnen worden opgespoord, zijn onder meer diverticulose, poliepen, verwijding van de dikke darm, de ziekte van Hirschsprung bij zuigelingen en darmkanker.

Wat zijn de risico's van een lager bariumklysma?

Uitzetting van de dikke darm is ongemakkelijk, maar slechts een paar patiënten vinden het erg pijnlijk. Elke röntgentestprocedure brengt enig risico op blootstelling aan straling met zich mee. De stralingsblootstelling wordt geminimaliseerd door standaardtechnieken die zijn ontwikkeld en goedgekeurd door nationale en internationale radiologiecomités en raden. Alle radiologietechnologen zijn gecertificeerd door nationale certificeringsinstanties.

Vrouwen die zwanger zijn of kunnen zijn, moeten de arts die om de procedure verzoekt en het radiologisch personeel hiervan op de hoogte stellen, aangezien er een potentieel risico bestaat op schade aan de foetus bij blootstelling aan straling. Complicaties van bariumklysma-onderzoek zijn zeldzaam. De punt van de klysmakatheter of uitzetting van de dikke darm kan de wand van de dikke darm binnendringen en aanleiding geven tot een plaatselijke infectie (abces) of peritonitis (algemene infectie van de buikholte). Dit gebeurt meestal alleen als er overmatige druk wordt uitgeoefend om de barium te infuseren of als er al een zieke dikke darm is die verzwakt is.

Risico op bariumklysma

Peritonitis

De definitie van peritonitis is als volgt:ontsteking van het buikvlies (de dunne laag weefsel die de binnenkant van de buik en verschillende organen in de buik bedekt). Peritonitis ontwikkelt zich meestal door een bacteriële of minder vaak voorkomende schimmelinfectie; maar er zijn andere, minder vaak voorkomende oorzaken van peritoneale ontsteking.

Lees meer over bariumklysma's »

Hoe bereidt de patiënt zich voor op een lager bariumklysma en hoe wordt dit uitgevoerd?

Alle interne of externe materialen die een röntgenbeeld minder duidelijk maken, kunnen de nauwkeurigheid van een bariumklysma verstoren. Daarom is het belangrijk om, voordat u een bariumklysma (lagere GI) ondergaat, zoveel mogelijk fecaal materiaal uit de dikke darm en het rectum te verwijderen. Voorafgaand aan het onderzoek worden vaak een heldere vloeibare voeding en reinigende klysma's gebruikt om de dikke darm te legen. Verdere medicijnen die helpen de darm te evacueren, worden meestal gebruikt. Dit wordt een darmvoorbereiding genoemd. Externe materialen zoals extra kleding, metalen apparaten of sieraden worden voorafgaand aan de test verwijderd. Een radioloog (een arts die gespecialiseerd is in het gebruik en de interpretatie van röntgenfoto's) en een radiologisch technoloog voeren de procedure uit bij de patiënt.

  • Een bariumklysma houdt in dat de dikke darm en het rectum worden gevuld met een wit vloeibaar materiaal (barium) via een katheter (buis) die via de anus in het rectum wordt ingebracht. Het is normaal dat u tijdens de procedure wat volheid of een licht ongemak in de buik voelt.
  • Vervolgens wordt een röntgenapparaat voor de patiënt geplaatst met röntgenfilm erachter.
  • Beelden van de dikke darm worden dan verkregen door de buik bloot te stellen aan de straling. Het contrast in dichtheid tussen de met barium gevulde dikke darm en andere structuren van de buik is duidelijk op de röntgenfilm en geeft een uitstekende omtrek van de dikke darm.
  • De radioloog zal ook een fluoroscoop gebruiken, een röntgenapparaat waarop de barium in beweging in de dikke darm kan stromen.
  • Verdere statische beelden van de dikke darm worden dan verkregen op gewone röntgenfilm of digitaal computerbeeld.
  • Het barium kan dan worden afgevoerd, zodat er slechts een kleine hoeveelheid barium aan het slijmvlies van de dikke darm blijft kleven, en er wordt lucht in de dikke darm gebracht om deze uit te zetten.
  • Vervolgens worden er röntgenfoto's gemaakt die meer details geven van het slijmvlies van de dikke darm dan de röntgenfoto's van de met barium gevulde dikke darm. Deze laatste procedure wordt een bariumklysma met dubbel contrast genoemd, omdat zowel lucht als barium worden gebruikt om de afbeeldingen te leveren. Poliepen en kleine kankers worden gemakkelijker gevonden met deze techniek (een bariumklysma met luchtcontrast genoemd).
  • Een bariumklysma kan tussen de vijftien minuten en een uur duren, afhankelijk van het probleem dat wordt onderzocht en de specifieke anatomie van de dikke darm van de patiënt.

Hoe verkrijgt de patiënt de resultaten van een lagere bariumklysmareeks?

Nadat de röntgenfilms zijn ontwikkeld door de radiologietechnoloog, worden ze doorgestuurd naar de radioloog, die de lichaamsstructuren interpreteert die op de röntgenfilm worden gevisualiseerd. Een interpretatie en rapport van het bariumklysma wordt meestal binnen één tot twee dagen doorgestuurd naar de arts die de test heeft aangevraagd. De arts kan dan samen met de patiënt de resultaten van het rapport doornemen. De daadwerkelijke films van het onderzoek kunnen indien nodig ook naar de zorgverlener worden gestuurd.

Laatste spijsverteringsnieuws

  • Als niertransplantatie mislukt, is opnieuw proberen het beste
  • Laat maagzuur je vakantiefeest niet verpesten
  • Vraag naar levertransplantatie stijgt sterk
  • Lage dosis CT-scans kunnen appendicitis diagnosticeren
  • COVID-vaccin bij mensen met de ziekte van Crohn, colitis
  • Wilt u meer nieuws? Meld u aan voor MedicineNet-nieuwsbrieven!

Dagelijks gezondheidsnieuws

Trending op MedicineNet