Stomach Health >> Maag Gezondheid >  >> Stomach Knowledges >> onderzoeken

Top medische tests voor lactose-intolerantie

Een diepgaande blik op de oorzaken van intolerantie, hoe het microbioom de symptomen kan beïnvloeden en de meest voorkomende tests voor lactose-intolerantie, waaronder bloed-, adem-, biopsie- en ontlastingstests.

Voel je je vaak misselijk, opgeblazen of winderig na het nuttigen van zuivelproducten? Ben je dol op kaas maar heb je het gevoel dat je voor elke hap moet betalen met buikpijn en krampen? Als dat zo is, bent u misschien een van de vele mensen wereldwijd die last heeft van lactose-intolerantie.

Inhoudsopgave:

  • Wat is lactose-intolerantie?
  • Lactose-intolerantietests
  • De rol van genetica bij lactose-intolerantie
  • Het microbioom en lactose-intolerantie
  • Afhaalmaaltijden

Wat is lactose-intolerantie?

Lactose-intolerantie is een veelvoorkomend spijsverteringsprobleem waarbij u de suiker (lactose) in melk niet kunt afbreken. Het gebeurt wanneer uw dunne darm niet genoeg lactase produceert, het enzym dat verantwoordelijk is voor het metaboliseren van lactose. Als gevolg hiervan gaat lactose door de dunne darm naar de dikke darm.

Wanneer onverteerde lactose de dikke darm binnenkomt, wordt het gefermenteerd door darmbacteriën en omgezet in gassen, waaronder waterstof en koolstofdioxide. Deze bijproducten veroorzaken de symptomen die kenmerkend zijn voor lactose-intolerantie, waaronder:

  • buikpijn
  • opgeblazen gevoel
  • diarree
  • misselijkheid
  • winderigheid

Zowel genetische aanleg als gastro-intestinale problemen kunnen de productie van lactase verlagen, wat leidt tot intolerantie.

Ooit waren alle mensen lactose-intolerant op volwassen leeftijd en verloren ze het vermogen om lactase te produceren na de kindertijd, toen melk hun primaire voedselbron was. Toen mensen koeien begonnen te domesticeren en hun melkproducten gingen drinken, ondervonden bepaalde populaties een voordeel van sporadische genetische mutaties.

Kortom, deze gunstige mutatie stelde hen in staat om lactase te produceren tot in de volwassenheid, waardoor ze een nieuwe voedselbron kregen en hun calorie- en nutriëntenopname verhoogden.

Wist je dat?☝ Ötzi The Iceman, een 5300 jaar oude jager-verzamelaar bewaard in ijs, was lactose-intolerant.

Voor sommigen kan het helpen om een ​​lactasesupplement te nemen bij het consumeren van zuivelproducten, terwijl anderen merken dat probiotica de symptomen kunnen verlichten (hierover later meer).

Het menselijk lichaam kan geen calcium produceren uit andere voedingsstoffen, dus het moet via de voeding worden verkregen. Als u lactose-intolerant bent, kan uw arts u aanraden calcium- en vitamine D-supplementen te nemen, aangezien beide essentiële voedingsstoffen zijn die nodig zijn voor belangrijke lichaamsfuncties.

Lactose-intolerantie kan permanent of tijdelijk zijn, afhankelijk van de onderliggende oorzaak van lactosemalabsorptie en lage lactaseproductie. Als deze worden veroorzaakt door bijvoorbeeld niet-gediagnosticeerde coeliakie, kan de behandeling hiervan lactose-intolerantie elimineren. Dit staat bekend als secundaire lactose-intolerantie. Als een slechte lactaseproductie alleen door genetische factoren wordt veroorzaakt, staat dit bekend als primaire lactose-intolerantie.

Ongeveer 68% van de wereldbevolking heeft lactosemalabsorptie, wat een verminderd vermogen betekent om lactose na de kindertijd te verteren. Hoewel gerelateerd, is malabsorptie niet hetzelfde als een intolerantie; alle mensen met lactose-intolerantie hebben lactosemalabsorptie, maar niet alle mensen met malabsorptie hebben een intolerantie.

Lactose-intolerantie komt vaker voor bij mensen van Aziatische, Afrikaanse en Midden-Oosterse afkomst, terwijl het veel minder vaak voorkomt in Noord-Europa, waarschijnlijk vanwege het feit dat het klimaat hier historisch gezien dagelijkse veehouderij toestond.

Lactose-intolerantietests

De volgende tests kunnen worden gebruikt om een ​​diagnose van lactose-intolerantie te helpen of te stellen. Een arts kan u opdragen er meer dan één te nemen om een ​​definitieve diagnose te stellen.

Waterstof ademtest

Dit is de meest voorkomende test die door zorgverleners wordt gebruikt om lactose-intolerantie te diagnosticeren. Het kan zowel op het kantoor van een arts als thuis worden uitgevoerd. Kort voor de test vasten patiënten zodat hun baseline waterstofniveaus kunnen worden gemeten. Antibiotica mogen de twee weken voorafgaand aan het onderzoek niet worden ingenomen.

Om te beginnen krijgen de patiënten een drank met veel lactose voordat ze op gezette tijden hun adem laten meten. De test duurt gemiddeld ongeveer 2 uur. De patiënt ademt in een zak die ademmonsters opvangt, zodat een arts de waterstofniveaus kan meten terwijl lactose door het spijsverteringsstelsel gaat.

Wanneer ons lichaam lactose niet verteert, gaat het door naar de dikke darm, waar bacteriën het afbreken. Bij dit proces komen verschillende gassen vrij, waaronder waterstof. Hoge niveaus van waterstof geven aan dat uw lichaam niet genoeg lactase aanmaakt en dat u mogelijk lactose-intolerant bent.

Een korte video waarin de waterstofademtest wordt gedemonstreerd.

Glucosebloedtest

In deze test worden de bloedglucosespiegels gemeten voor en na het nuttigen van een drank met veel lactose. Net als bij een waterstoftest wordt de patiënt kort voor het onderzoek gevraagd om te vasten.

Wanneer het lichaam lactose normaal afbreekt, wordt het omgezet in glucose- en galactosemoleculen. Deze worden vervolgens door de dunne darm geabsorbeerd en komen in de bloedbaan terecht, waardoor de niveaus van beide worden verhoogd. Als de glucosespiegels niet stijgen na het drinken van een zuivelproduct, is dit een indicatie dat er onvoldoende lactase wordt aangemaakt, een marker van lactose-intolerantie.

Een beknopt filmpje dat laat zien wat een bloedglucosetest inhoudt

Kleine darmbiopsie

Een van de zeldzamere methoden die beoefenaars kunnen gebruiken om lactose-intolerantie te detecteren, is een dunnedarmbiopsie. Hier wordt een stukje weefsel uit de dunne darm genomen en getest om te zien hoe goed het lichaam lactase aanmaakt. Hoewel invasief, kunnen de resultaten van een biopsie meer definitief zijn dan andere methoden.

Een dunnedarmbiopsie kan pijnloos worden uitgevoerd tijdens een routinematige endoscopie, hoewel dit zelden de voorkeursmethode is bij het testen op intolerantie. Dit komt grotendeels omdat het een invasieve procedure is. Een arts kan kiezen voor een biopsie om secundaire intolerantie, veroorzaakt door bijvoorbeeld coeliakie, uit te sluiten.

Zuurheidstest ontlasting

Ontlastingstests worden gebruikt om intolerantie bij zuigelingen en jongere kinderen te diagnosticeren. Bij deze test geeft een arts de patiënt een drankje met veel lactose en onderzoekt vervolgens het ontlastingsmonster.

Bij mensen met een normale tolerantie voor lactose wordt de drank zonder problemen in de dunne darm opgenomen. Hoewel variabele, gezonde ontlasting meestal alkalisch is. Voor mensen met een intolerantie zal de lactose onverteerd naar de dikke darm gaan waar bacteriën het beginnen te fermenteren en zuur produceren; als zodanig duiden een hoge zuurgraad in de ontlasting op lactose-intolerantie.

De rol van genetica bij lactose-intolerantie

In de Atlas DNA Test analyseren we je genen en gaan we op zoek naar twee varianten van het MCM6-gen; dit regelt de activiteit van het LCT-gen, dat codeert voor het lactase-enzym. Door dit te doen, kunnen we bepalen of u genetisch vatbaar bent voor lactose-intolerantie.

Dit kan helpen bij de diagnose van primaire lactose-intolerantie, maar het kan niet bepalen of u alleen lactose-intolerant bent. Als u vatbaar bent voor lactose-intolerantie, moet u zich verder laten testen.

Het microbioom en lactose-intolerantie

Lactose-intolerantie is in de eerste plaats een genetische eigenschap, maar recente onderzoeken tonen aan dat darmbacteriën invloed kunnen hebben op hoe goed het lichaam zuivelproducten verdraagt. Dit komt omdat bepaalde microben lactose kunnen afbreken en absorberen zonder veel gas te produceren, zelfs bij mensen die last hebben van lactose-intolerantie. Deze omvatten:

LactobacillusBifidobacterium Faecalibacterium Roseburia

In de Atlas Microbiome Test kijken we naar de verhoudingen van deze gunstige microben in je ontlasting; hoe minder van deze lactaseproducerende bacteriën aanwezig zijn, hoe lager uw lactosemetabolismescore zal zijn. Als je geen lactose-intolerantie hebt, heeft een beperkte lactosevertering in het microbioom geen effect.

Bij mensen met lactose-intolerantie kan een gebrek aan nuttige bacteriën de symptomen verergeren. Aan de positieve kant kan het kweken van bacteriën zoals lactobacillus en bifidobacterium ze kalmeren.

Interessant is dat uit onderzoeken is gebleken dat supplementen met galactooligosacchariden (GOS) de bijwerkingen van lactose-intolerantie, namelijk krampen, maagpijn en diarree, kunnen verminderen. Dit komt omdat GOS prebiotische moleculen zijn die nuttige bacteriën voeden.

TIP☝ Als je problemen hebt met het verteren van zuivelproducten, ga dan naar je persoonlijke account en ontdek wat je Atlas Microbiome Test zegt over je bacteriën en lactosemetabolisme.

De afhaalmaaltijd

  • Lactose-intolerantie komt vaker voor bij mensen van Afrikaanse, Midden-Oosterse en Aziatische afkomst
  • Lactose-intolerantie treedt op wanneer het lichaam niet genoeg lactase aanmaakt, wat betekent dat de dunne darm geen lactose kan afbreken en opnemen
  • Naar schatting lijdt 68% van de wereldbevolking aan malabsorptie van lactose
  • Waterstofademtesten zijn de meest voorkomende medische testmethode, terwijl een dunnedarmbiopsie de minst voorkomende is
  • Een DNA-test kan uitwijzen of u aanleg heeft voor lactose-intolerantie
  • Specifieke probiotische bacteriën kunnen de symptomen van milde tot matige lactose-intolerantie verlichten

☝️DISCLAIMER ☝Dit artikel is alleen voor informatieve doeleinden. Het is niet bedoeld als of vervanging voor professioneel medisch advies, diagnose of behandeling.