Sommige mensen laten zich testen op darmkanker omdat ze symptomen hebben. Anderen hebben misschien geen symptomen, maar hebben een sterke familiegeschiedenis van darmkanker of hebben een positief resultaat gekregen van een screeningstest (zie hieronder).
Welke onderzoeken u moet doen om de diagnose darmkanker te stellen, hangt af van uw specifieke situatie. Ze kunnen algemene tests omvatten om uw algehele gezondheid en lichaamsfunctie te controleren, tests om kanker te vinden en tests om te zien of de kanker zich heeft verspreid (uitgezaaid).
Sommige tests kunnen tijdens of na de behandeling worden herhaald om te controleren hoe goed de behandeling werkt. Het kan tot een week duren voordat u uw testresultaten ontvangt. Als u zich angstig voelt tijdens het wachten op de testresultaten, kan het helpen om met een vriend of familielid te praten, of de Kankerraad 13 11 20 te bellen voor ondersteuning.
Sommige darmkankers worden gediagnosticeerd wanneer ze zich al buiten de darm hebben verspreid (gevorderde darmkanker). Dit kan zijn omdat de primaire kanker nooit duidelijke symptomen veroorzaakte. De tests die in dit artikel worden besproken, worden gebruikt voor het diagnosticeren van zowel vroege als gevorderde darmkanker. De behandelingen voor vroege en gevorderde darmkanker vallen onder Darmkanker:behandelingen.
Uw arts zal uw lichaam onderzoeken en uw buik voelen op eventuele zwellingen. Om te controleren op problemen in het rectum en de anus, zal uw arts een gehandschoende, gesmeerde vinger in uw anus steken en voelen of er knobbels of zwellingen zijn. Dit wordt een digitaal rectaal onderzoek (DRE) genoemd.
De DRE kan ongemakkelijk zijn, maar het zou niet pijnlijk moeten zijn. Omdat de anus een spier is, kan het helpen om te proberen te ontspannen tijdens het onderzoek. De druk op het rectum kan u het gevoel geven dat u een stoelgang krijgt, maar het is zeer onwaarschijnlijk dat dit zal gebeuren.
U kunt een bloedtest ondergaan om uw algemene gezondheid te beoordelen en om te zoeken naar tekenen die erop wijzen dat u bloed verliest in uw ontlasting.
De bloedtest kan chemicaliën meten die in uw lever worden gevonden of gemaakt, en het aantal rode bloedcellen controleren. Lage niveaus van rode bloedcellen (bloedarmoede) komen vaak voor bij mensen met darmkanker, maar kunnen ook door andere aandoeningen worden veroorzaakt.
Afhankelijk van uw klachten kunt u een iFOBT hebben. Deze test wordt over het algemeen niet aanbevolen voor mensen die bloeden uit het rectum, maar kan worden gebruikt voor mensen met onverklaarbaar gewichtsverlies, buikpijn, veranderingen in hun stoelgang of bloedarmoede.
Bij de iFOBT wordt thuis een staal van uw ontlasting afgenomen. Het ontlastingsmonster wordt onderzocht op microscopisch kleine bloedsporen, wat een teken kan zijn van poliepen, kanker of een andere darmaandoening. Een iFOBT diagnosticeert geen kanker, maar als er bloed wordt gevonden, zal uw arts u aanraden zo snel mogelijk een colonoscopie (zie hieronder) te ondergaan, maar niet later dan 120 dagen na het verkrijgen van de uitslag.
Screening is het zoeken naar poliepen of kanker bij mensen die geen symptomen hebben.
Screening is vooral belangrijk bij darmkanker, die in een vroeg stadium vaak geen symptomen heeft.
Over het algemeen wordt aanbevolen dat mensen van 50-74 jaar elke twee jaar een iFOBT krijgen. Het vroegtijdig opsporen van darmkanker kan de overlevingskans aanzienlijk vergroten.
Via het Nationaal Darmkanker Screeningprogramma krijgen 50- tot 74-jarigen automatisch een gratis iFOBT-kit toegestuurd. Bij sommige apotheken kan ook een kit worden gekocht.
Je maakt de toets thuis. Bel voor meer informatie 1800 118 868 of ga naar cancerscreening.gov.au.
Het Landelijk Screeningprogramma Darmkanker is bedoeld voor mensen met een laag risico zonder symptomen van darmkanker. Als je het volgende hebt:
De belangrijkste test die wordt gebruikt om naar darmkanker te zoeken, is een colonoscopie. Andere tests die soms worden gebruikt om darmkanker te diagnosticeren, zijn CT-colografie en sigmoïdoscopie.
Een colonoscopie onderzoekt de gehele lengte van de dikke darm. Het is echter nog steeds mogelijk dat kleine poliepen worden gemist, vooral als ze achter een van de vele plooien in de darm zitten of als de darm niet helemaal leeg is.
Voorafgaand aan een colonoscopie krijgt u een darmvoorbereiding om uw darm te reinigen (zie hieronder). Op de dag van de procedure krijgt u meestal een kalmerend middel of een lichte verdoving, zodat u geen ongemak of pijn voelt. Dit maakt je ook slaperig en kan je in slaap brengen.
Tijdens de procedure brengt de arts een colonoscoop (een flexibele buis met een camera aan het uiteinde) in uw anus en omhoog in uw rectum en dikke darm. Kooldioxide of lucht wordt in de dikke darm gepasseerd.
Als de arts verdachte gebieden ziet (zoals poliepen), zal hij het weefsel verwijderen voor onderzoek. Dit staat bekend als een biopsie. Tijdens de colonoscopie kunnen de meeste poliepen volledig worden verwijderd (een poliepectomie). Een patholoog zal het weefsel onder een microscoop onderzoeken om te controleren op tekenen van ziekte en kan op zoek gaan naar specifieke genetische veranderingen (zie Moleculair testen).
Een colonoscopie duurt meestal ongeveer 20-30 minuten. U moet zich daarna door iemand naar huis laten brengen, omdat u zich slaperig of zwak kunt voelen. Een occasionele bijwerking van een colonoscopie is tijdelijke winderigheid en windpijn, vooral als tijdens de test lucht in plaats van koolstofdioxide in de darm wordt geleid. Ernstiger maar zeldzamere complicaties zijn schade aan de darm of bloeding. Uw arts zal met u praten over de risico's.
CT-colografie – Deze gebruikt een CT-scanner (zie hieronder) om afbeeldingen van de dikke darm en het rectum te maken en deze op een scherm weer te geven. Het wordt ook wel virtuele colonoscopie genoemd. Het kan worden gebruikt als de colonoscopie niet de hele dikke darm kon laten zien of wanneer een colonoscopie niet veilig is.
Een CT-colografie wordt niet vaak gebruikt omdat het niet zo nauwkeurig is als een colonoscopie en u blootstelt aan straling. Uw arts kan mogelijk ook geen kleine afwijkingen zien en geen weefselmonsters nemen. Deze test wordt slechts in een beperkt aantal gevallen door Medicare gedekt.
Flexibele sigmoïdoscopie - Met deze test kan de arts alleen het rectum en het onderste deel van de dikke darm (sigmoïde colon) zien. Voor een flexibele sigmoïdoscopie moet u een lichte darmreiniging ondergaan, meestal met een klysma. Voor de test kunt u een lichte verdoving krijgen.
U ligt op uw zij terwijl een dunne, flexibele buis, een sigmoidoscoop genaamd, voorzichtig in uw anus wordt ingebracht en door de darm omhoog wordt geleid. De sigmoidoscoop blaast kooldioxide of lucht in de darm om deze iets op te blazen en de arts de darmwand duidelijker te laten zien. Een lampje en camera aan het einde van de sigmoidoscoop laten ongebruikelijke plekken zien en uw arts kan weefselmonsters nemen (biopsie).
Voordat u diagnostische tests uitvoert, moet u uw darmen volledig reinigen. Dit wordt darmvoorbereiding genoemd en het helpt de arts om duidelijk in de darm te kijken. Het proces kan variëren, dus vraag of er specifieke instructies voor u zijn. Het is belangrijk om de instructies op te volgen, zodat u de test niet hoeft te herhalen. Neem contact op met uw arts als u vragen heeft over de darmvoorbereiding of bijwerkingen.
Een paar dagen voor de diagnostische test kan u worden verteld om vezelrijk voedsel te vermijden, zoals groenten, fruit, volkoren pasta, bruine rijst, zemelen, granen, noten en zaden. Kies in plaats daarvan voor vezelarme opties, zoals wit brood, witte rijst, vlees, vis, kip, kaas, yoghurt, pompoen en aardappel.
Uw arts kan u adviseren om 12-24 uur vóór de test niets anders te consumeren dan heldere vloeistoffen (bijv. bouillon, water, zwarte thee en koffie, helder vruchtensap zonder vruchtvlees). Dit helpt uitdroging te voorkomen.
U krijgt 12-18 uur voor de test een sterk laxeermiddel voorgeschreven. Dit wordt via de mond ingenomen in tablet- of vloeibare vorm gedurende enkele uren, en zal ervoor zorgen dat u verschillende episodes van waterige diarree krijgt.
Een veel voorkomende manier om de darm te reinigen is het gebruik van een klysma. Dit houdt in dat vloeistof rechtstreeks in het rectum wordt ingebracht. De klysma-oplossing spoelt het onderste deel van de darm uit en wordt samen met eventuele ontlasting in het toilet gebracht. U kunt vóór een colonoscopie een klysma krijgen als het laxeermiddel de darm niet volledig heeft schoongemaakt of op zichzelf vóór een sigmoïdoscopie.
Bariumklysma is grotendeels vervangen door colonoscopie. Barium is een witte contrastvloeistof die in het rectum wordt ingebracht en tijdens een röntgenfoto eventuele klontjes of zwellingen laat zien.
Als uit een van de eerste tests blijkt dat u darmkanker heeft, zult u aanvullende tests ondergaan om te zien of de kanker zich heeft verspreid naar andere delen van uw lichaam.
Uw bloed kan worden getest op een eiwit dat carcino-embryonaal antigeen (CEA) wordt genoemd. Dit eiwit wordt geproduceerd door sommige kankercellen. Als uit de resultaten van het bloedonderzoek blijkt dat u een hoog CEA-gehalte heeft, kan uw arts meer onderzoeken organiseren. Dit komt omdat andere factoren, zoals roken of zwangerschap, ook het CEA-gehalte kunnen verhogen. Uw CEA-waarde kan na de behandeling opnieuw worden getest om te zien of de kanker is teruggekomen.
Een CT-scan (computertomografie) maakt gebruik van röntgenstralen om gedetailleerde dwarsdoorsnedebeelden van de binnenkant van uw lichaam te maken. Een scan wordt meestal poliklinisch gedaan. De meeste mensen kunnen naar huis zodra de test voorbij is.
Vóór de scan wordt kleurstof in een ader geïnjecteerd om de foto's duidelijker te maken. Deze kleurstof kan ervoor zorgen dat u zich overal warm voelt en een paar minuten een vreemde smaak in uw mond achterlaat. U kunt ook het gevoel hebben dat u moet plassen, maar dit gevoel duurt niet lang.
Tijdens de scan lig je op een tafel die in en uit de CT-scanner beweegt, die groot en rond is als een donut. Uw borst, buik en bekken worden gescand om te controleren of de kanker zich naar deze gebieden heeft verspreid. De scan duurt 5-10 minuten en is pijnloos.
Een MRI-scan (magnetic resonance imaging) maakt gebruik van een krachtige magneet en radiogolven om gedetailleerde dwarsdoorsnedebeelden van de binnenkant van uw lichaam te maken. Een MRI wordt aanbevolen om de positie en omvang van rectumkanker nauwkeuriger te bepalen. Een MRI kan ook worden gebruikt om de lever te scannen als uw arts vermoedt dat de kanker zich naar de lever heeft verspreid. Meestal hebben alleen mensen met kanker in het rectum een MRI; het wordt niet vaak gebruikt voor kankers hoger in de darm.
Er kan vóór de scan een kleurstof in een ader worden geïnjecteerd om de foto's duidelijker te maken. Tijdens de scan ligt u op een behandeltafel die in een grote metalen buis schuift die aan beide uiteinden open is. De luidruchtige, smalle machine maakt sommige mensen angstig of claustrofobisch. Als u denkt dat u overstuur zou kunnen raken, meld dit dan van tevoren aan uw medisch team. Mogelijk krijgt u een geneesmiddel om u te helpen ontspannen en krijgt u meestal een koptelefoon of oordopjes aangeboden. De MRI-scan kan tussen de 30 en 90 minuten duren, afhankelijk van de grootte van het te scannen gebied en het aantal afbeeldingen dat wordt gemaakt.
Vertel de arts voordat u scans krijgt als u allergisch bent of tijdens eerdere scans op kleurstoffen heeft gereageerd. U moet hen ook laten weten of u diabetes heeft, een nierziekte heeft of zwanger bent.
Een positron emissie tomografie (PET) scan gecombineerd met een CT-scan is een gespecialiseerde beeldvormende test. De twee scans geven meer gedetailleerde en nauwkeurige informatie over de kanker. Een PET-CT-scan wordt meestal gebruikt na een operatie om erachter te komen waar de kanker zich in het lichaam heeft verspreid of dat de kanker na de behandeling is teruggekomen.
Voorafgaand aan de scan krijgt u een glucose-oplossing met daarin een kleine hoeveelheid radioactief materiaal. Kankercellen verschijnen helderder op de scan omdat ze meer glucose-oplossing opnemen dan de normale cellen. U wordt gevraagd om 30-90 minuten stil te zitten terwijl de glucose zich door uw lichaam verspreidt, waarna u wordt gescand. De scan zelf duurt ongeveer 30 minuten. Laat het uw arts weten als u claustrofobisch bent, aangezien de scanner een besloten ruimte is.
Medicare dekt slechts in beperkte gevallen de kosten van PET-CT-scans voor darmkanker. Als deze test wordt aanbevolen, overleg dan met uw arts wat u moet betalen.
Ongeveer 9 van de 10 darmkankers zijn adenocarcinomen, die beginnen in het klierweefsel langs de darm. In zeldzame gevallen kunnen ook andere, minder vaak voorkomende vormen van kanker de darm aantasten. Deze omvatten lymfomen, plaveiselcelcarcinomen, neuro-endocriene tumoren en gastro-intestinale stromale tumoren. Deze vormen van kanker worden in dit boekje niet besproken en de behandeling kan anders zijn. Bel Kankerraad 13 11 20 voor informatie over deze vormen van kanker, of spreek met iemand in uw medisch team.
Algemene tests om abnormale symptomen te onderzoeken zijn onder meer een digitaal rectaal onderzoek (DRE), bloedtesten en een immunochemische fecaal occult bloedtest (iFOBT) om te zoeken naar sporen van bloed in de ontlasting.
Andere tests kunnen meer informatie over de kanker geven om de behandeling te begeleiden. Deze tests kunnen het volgende omvatten:
Het stadium laat zien hoe ver de kanker zich door het lichaam heeft verspreid. Vroege darmkanker is stadium I. Lokaal gevorderde darmkanker is stadium II en III. Gevorderde darmkanker is stadium IV. Over het algemeen hebben eerdere stadia betere resultaten.
De hierboven beschreven tests helpen uit te vinden of u darmkanker heeft en of deze zich van de oorspronkelijke plaats naar andere delen van het lichaam heeft verspreid. Uitzoeken hoe ver de kanker zich heeft verspreid, wordt stadiëring genoemd en het helpt uw zorgteam om de beste behandeling voor u te bepalen.
In Australië zijn er twee hoofdsystemen die worden gebruikt om darmkanker te stageren:
Uw arts zal de resultaten van uw vroege tests combineren, evenals de tests op het kankerweefsel en de lymfeklieren die tijdens de operatie zijn verwijderd (zie hieronder), om het algehele stadium van de kanker te bepalen:
Over het algemeen hebben eerdere stadia betere resultaten. Bijna 50% van de darmkankers in Australië wordt gediagnosticeerd in stadia I en II. Als je het moeilijk vindt om stadiëring te begrijpen, vraag dan iemand in je medische team om het uit te leggen op een manier die voor jou logisch is.
Als u de diagnose darmkanker in een gevorderd stadium heeft, kan uw arts extra tests op het biopsiemonster bestellen om te zoeken naar bepaalde kenmerken die ervoor kunnen zorgen dat de kankercellen zich anders gaan gedragen. Deze tests kunnen zoeken naar mutaties in de RAS- en BRAF-genen of naar kenmerken in de kankercellen, wat erop wijst dat verder genetisch onderzoek nodig is. Weten of de tumor een van deze kenmerken heeft, kan uw behandelteam helpen bij het bepalen van geschikte behandelingsopties.
Prognose betekent de verwachte uitkomst van een ziekte. Het kan zijn dat u uw prognose en behandelingsopties met uw arts wilt bespreken, maar het is voor geen enkele arts mogelijk om het exacte verloop van de ziekte te voorspellen. In plaats daarvan kan uw arts u een idee geven over de algemene prognose voor mensen met hetzelfde type en stadium van kanker.
Over het algemeen geldt dat hoe eerder darmkanker wordt gediagnosticeerd, hoe groter de kans op een succesvolle behandeling. Als kanker wordt gevonden nadat het zich buiten de darmen naar andere delen van het lichaam heeft verspreid, kan het nog steeds goed op de behandeling reageren en kan het vaak onder controle worden gehouden.
Testresultaten, het type kanker, de snelheid en diepte van tumorgroei, de waarschijnlijkheid van respons op de behandeling en factoren zoals uw leeftijd, conditie en medische geschiedenis zijn belangrijk bij het beoordelen van uw prognose. Deze gegevens zullen uw arts ook helpen u te adviseren over de beste behandelingsopties.
Door uw arts vragen te stellen, kunt u een weloverwogen keuze maken. Misschien wilt u enkele van de onderstaande vragen in uw eigen lijst opnemen.
Viscerale overgevoeligheid en PDS
Hoe stop ik bloed in mijn urine?
Helpt pepermunt PDS? | Een diëtist legt uit
Onbegaanbaarheid van de implementatie van ingewanden - Diagnose van acute buik
Maagpijn:wanneer moet u zich zorgen maken over maagpijn
Steve's SCD Healing Journal:Week 26 – Kokoswater is de Gatorade van Moeder Natuur!
Bekkenpijn bij vrouwen en mannen
Bekkenpijn bij vrouwen en mannen centrum Een visuele gids voor PMS-diavoorstellingen Pelvic Inflammatory Disease (PID) Quiz:test uw IQ Diavoorstelling met afbeeldingen van bekkenpijn Patiëntopmerkinge
Hoe lang duurt het om te herstellen van een splenectomie?
Wat is de milt en wat zijn de functies ervan? Een splenectomie is de gehele of gedeeltelijke chirurgische verwijdering van de milt. De milt is een belangrijk onderdeel van het afweersysteem (imm
Wat u moet weten voordat u met galzuurhars begint
Galzuurharsen, ook bekend als galzuurbindende harsen, zijn een klasse van cholesterolverlagende medicijnen die voornamelijk het LDL-cholesterol verlagen. Geneesmiddelen in deze categorie zijn onder me