Wat is slokdarm-pH-monitoring?

Slokdarm pH-monitoring wordt gebruikt om de reflux (regurgitatie of terugspoeling) van zuur uit de maag in de slokdarm te meten en om gastro-oesofageale refluxziekte (GERD) te diagnosticeren. Bijwerkingen van de procedure zijn weinig, maar kunnen een licht ongemak in de achterkant van de keel omvatten terwijl de katheter wordt geplaatst, en slikken.

Slokdarm pH (pH is een maat voor de zuurgraad of alkaliteit van een oplossing) monitoring is een procedure voor het meten van de reflux (regurgitatie of terugspoeling) van zuur uit de maag in de slokdarm die optreedt bij gastro-oesofageale refluxziekte (GERD).

Wanneer wordt slokdarm-pH-monitoring gebruikt?

• Slokdarm-pH-monitoring wordt gebruikt om GERD te diagnosticeren, om de effectiviteit te bepalen van medicijnen die worden gegeven om zure reflux te voorkomen en om te bepalen of episodes van zure reflux episodes van pijn op de borst veroorzaken.
• Het bewaken van de pH van de slokdarm kan ook worden gebruikt om te bepalen of zuur de keelholte (onderste keel) bereikt en mogelijk verantwoordelijk is voor symptomen als hoesten, heesheid en keelpijn.

Hoe wordt de pH-controle van de slokdarm uitgevoerd?

• Slokdarm-pH-monitoring wordt uitgevoerd door een dunne plastic katheter met een diameter van 16 inch door één neusgat te voeren, langs de achterkant van de keel en in de slokdarm terwijl de patiënt slikt. De punt van de katheter bevat een sensor die zuur detecteert. De sensor wordt in de slokdarm geplaatst, zodat deze zich net boven de onderste slokdarmsfincter bevindt, een gespecialiseerd gebied van de slokdarmspier dat op de kruising van de slokdarm en de maag ligt en voorkomt dat zuur terugvloeit in de slokdarm. In deze positie registreert de sensor elke terugvloeiing van zuur. De katheter die uit de neus steekt, is verbonden met een recorder die elke terugvloeiing van zuur registreert.
• De patiënt wordt naar huis gestuurd met de katheter en de recorder op zijn plaats en komt de volgende dag terug om ze te laten verwijderen. Gedurende de 24 uur dat de katheter op zijn plaats zit, doet de patiënt zijn of haar gebruikelijke activiteiten, zoals eten, slapen en werken. Maaltijden, slaapperioden en symptomen worden door de patiënt vastgelegd in een dagboek en/of door op knoppen op de recorder te drukken. Nadat de katheter is verwijderd, wordt de recorder op een computer aangesloten, zodat de verzamelde gegevens kunnen worden gedownload naar de computer waar ze worden geanalyseerd en in grafische vorm worden omgezet. De procedure kan worden aangepast door de sensor in de bovenste slokdarm of farynx te plaatsen om te bepalen of gerefluxt zuur de farynx bereikt.
• Het meest recent ontwikkelde apparaat voor het bewaken van de slokdarm-pH maakt gebruik van een capsule die ook wel de Bravo-capsule wordt genoemd. De capsule bevat een zuursensor, een batterij en een zender. De sonde bewaakt het zuur in de slokdarm en geeft de informatie door aan een recorder die door de patiënt aan een riem wordt gedragen. Het kapsel wordt met een katheter via de neus of mond in de slokdarm gebracht en met een clip aan de binnenkant van de slokdarm bevestigd. De katheter wordt dan losgemaakt van de capsule en verwijderd. Er steekt dus geen katheter uit de neus. De capsule zendt twee dagen of drie dagen uit, en dan gaat de batterij leeg. Vijf tot zeven dagen later valt de capsule van de slokdarmwand en komt in de ontlasting terecht omdat de capsule niet opnieuw kan worden gebruikt.
• De voordelen van het capsule-apparaat houden verband met de afwezigheid van een katheter die de sonde met de recorder verbindt. Er is meer comfort zonder een katheter achter in de keel, en patiënten zullen eerder naar hun werk gaan en meer van hun normale activiteiten doen zonder zich voor anderen bewust te zijn van het uiterlijk van de katheter. De nadelen van het kapsel zijn dat het niet in de keelholte kan worden gebruikt (waar het onmogelijk oncomfortabel zou zijn) en dat het tot nu toe niet in de maag is gebruikt.

Hoe wordt de slokdarm-pH-monitoring gebruikt?

• Bijna iedereen heeft wat zure reflux, maar de hoeveelheid reflux is klein en veroorzaakt zelden ontsteking van de slokdarm (oesofagitis). Naarmate de hoeveelheid zure reflux boven het normale bereik stijgt, neemt ook de kans op het ontwikkelen van oesofagitis en de symptomen ervan toe. Bij patiënten met symptomen die wijzen op zure reflux, kan de diagnose reflux worden gesteld door gedurende een langere tijd dan normaal een zure pH in de slokdarm aan te tonen.
• Een veelgebruikte alternatieve methode om reflux te diagnosticeren is om patiënten te behandelen met medicijnen die reflux verminderen. Als de symptomen van de patiënt stoppen, zijn de symptomen waarschijnlijk te wijten aan zure reflux. Een andere manier om zure reflux als oorzaak van symptomen te diagnosticeren, is door aan te tonen dat episodes van zure reflux die worden geregistreerd door slokdarm-pH-metingen op precies hetzelfde moment optreden als slokdarmpijn.
• Esofageale pH-monitoring kan ook worden gebruikt om te bepalen waarom behandeling voor reflux niet werkt. Een patiënt die wordt behandeld voor zure reflux, kan bijvoorbeeld symptomen blijven houden. Zo ja, dan moet de vraag worden gesteld waarom de symptomen aanhouden. Is het omdat de medicatie niet adequaat is of is het omdat de symptomen niet te wijten zijn aan reflux en daarom niet zullen reageren op behandeling voor reflux? Als de pH-monitoringstudie die is uitgevoerd terwijl de patiënt zijn of haar medicatie voor reflux gebruikt, abnormale hoeveelheden reflux vertoont, is de behandeling ontoereikend en moet deze worden gewijzigd. Als de hoeveelheid zure reflux binnen het normale bereik ligt, worden de symptomen waarschijnlijk niet veroorzaakt door zure reflux en moeten andere potentiële problemen als de oorzaak van de symptomen worden beschouwd.

Wat zijn de beperkingen van slokdarm-pH-monitoring?

• Het aantonen van abnormale hoeveelheden zure reflux betekent niet dat symptomen worden veroorzaakt door de reflux. Alleen behandeling met medicijnen die reflux behandelen in combinatie met een duidelijke vermindering van symptomen, kan worden gebruikt om reflux als oorzaak van de symptomen te onderbouwen. Desalniettemin is het belangrijk om te onthouden dat de behandeling gepaard gaat met een placebo-respons. Zo meldt 10% tot 20% van de patiënten zonder zure reflux een verbetering van de symptomen met anti-reflux medicijnen. Daarom bewijst zelfs een goede respons op de behandeling niet definitief dat reflux de oorzaak is van symptomen.
• Een van de sterkste bewijzen dat episodische pijn op de borst wordt veroorzaakt door zure reflux, wordt geleverd door aan te tonen dat de pijnlijke episodes samenvallen met een episode van zure reflux. Als er echter zeer frequente episodes van reflux zijn, is het misschien niet mogelijk om een ​​echt verband tussen een symptoom en reflux te onderscheiden van een toevallige associatie vanwege de hoge frequentie van episodes van reflux.
• Omgekeerd, als een symptoom niet vaak voorkomt, bijvoorbeeld eens in de paar dagen, is het onwaarschijnlijk dat het symptoom zal optreden tijdens een routinematige 24-uurs monitoringsessie, en daarom is een correlatie niet mogelijk. Een poging om dit laatste probleem te omzeilen is om de monitoring uit te breiden tot meerdere dagen, maar deze uitgebreide monitoring wordt niet vaak gedaan.

Zijn er andere manieren waarop pH-monitoring kan worden gebruikt?

• Als de pH-sensor in de maag wordt achtergelaten in plaats van in de slokdarm, is het mogelijk om de effectiviteit te bepalen van medicijnen die de productie van zuur in de maag stoppen. Deze informatie kan nuttig zijn bij het bepalen van de juiste dosis medicijnen bij patiënten met zuurgerelateerde aandoeningen van de maag en de twaalfvingerige darm (bijvoorbeeld maagzweren). Het is ook mogelijk om een ​​katheter met twee zuursensoren te plaatsen, zodat de ene sensor in de maag zit en de andere in de onderste slokdarm. Met deze katheter is het mogelijk om zowel zure slokdarmreflux als de effectiviteit van zuurremmende medicijnen te evalueren.
• De pH-sensor kan in de bovenste slokdarm of in de keelholte net boven de bovenste slokdarmsfincter worden geplaatst bij patiënten met onverklaarbare symptomen van keelpijn, heesheid of hoesten. Bij deze patiënten suggereert het aantonen van zure reflux in de bovenste slokdarm of farynx dat zure reflux de oorzaak van de symptomen kan zijn. Recente onderzoeken hebben echter aangetoond dat de associatie van deze symptomen met zure reflux mogelijk niet betrouwbaar is.

Wat zijn de bijwerkingen van slokdarm-pH-controle?

• Er zijn zeer weinig bijwerkingen van oesofageale pH-monitoring. Hoewel er een licht ongemak in de achterkant van de keel kan zijn terwijl de katheter op zijn plaats zit, vooral tijdens het slikken, heeft de meerderheid van de patiënten geen moeite met eten, slapen of hun dagelijkse bezigheden.
• De meeste patiënten gaan echter liever niet naar hun werk omdat ze zich onzeker voelen over de katheter die uit hun neus steekt. Het capsule-apparaat kan ongemak veroorzaken bij het slikken. Het ongemak wordt gevoeld in de borstkas en kan te wijten zijn aan voedsel of de golf van slokdarmcontractie die aan de capsule trekt terwijl deze passeert.

Zijn er alternatieven voor oesofageale pH-monitoring?

• Er zijn geen alternatieven voor het verkrijgen van de informatie die slokdarm-pH-monitoring biedt. Desalniettemin suggereert de aanwezigheid van oesofagitis visueel op het moment van endoscopie sterk de aanwezigheid van zure reflux bij patiënten die geen andere waarschijnlijke oorzaken van slokdarmpijn hebben. Dit kan de noodzaak van een pH-monitoringonderzoek overbodig maken.

• Slokdarmmanometrie (onderzoek naar slokdarmmotiliteit)
• Fundoplicatie (Anti-Reflux Chirurgie)